Weer een week voorbijgevlogen

Hoi! Het is inmiddels zondag middag hier (ben net wakker) na alle emotionele momenten dit weekend van afscheid nemen van vrijwilligers die Cambodja in hun hart hebben gesloten. Kijk ik terug op een hele mooie tijd die ik tot nu toe heb gehad hier en kijk ik uit naar de komende weken die ik nog te gaan heb.

Het was deze week erg druk. In het ziekenhuis viel het wel mee, vooral veel volwassenen en kinderen met gastritis van het slechte water en vervuilde voedsel, mensen die verkouden waren (doordat het voor de mensen hier best koud is en de huizen slecht geisoleerd zijn en er vaak geen dekens/lakens zijn) en een aantal kinderen met wonden aan de voeten of benen, doordat ze in scherpe dingen hebben getrapt door het gebrek aan schoeisel. Ook ben ik deze week een paar maal naar het overheidsziekenhuis geweest met vaste talk Makara om onze patiënten te bezoeken en de voortgang te volgen. Makara is een jongen die net als vele anderen arm opgroeid en zonder vader. Zijn oudste broer en zus hebben geen school gehad om te kunnen werken zodat er geld voor eten was. Gelukkig kon hij naar school via New hope, hij leerde engels en kreeg een baan als Talk bij de kliniek en gaat nu naar de Universiteit. Hij studeerd economie zodat hij hopelijk een baan kan vinden in de bankwereld en voldoende geld kan verdienen om te leven en zijn moeder, broer en zussen te onderhouden. Makara werkt in de kliniek van maandag t/m vrijdag van half acht tot vijf, hij verdiend ongeveer 150dollar per maand en moet hiervan leven, huur betalen, benzine voor mijn motor, zijn studiekosten en elke maand zijn moeder wat geld doneren zodat zij ook kan eten. Daarnaast gaat Makara naar school van maandag t/m zaterdag van 18u tot 21u, bij thuiskomst studeert hij nog een paar uur en op zondag (zijn enige vrije dag) is hij vaak druk met opstellen en ander huiswerk. Zoals makara leven vele Cambodjaanse studenten. Klagen doet hij echter niet, hij is dankbaar dat hij wel de kans kreeg om naar school te gaan en zijn enige toekomst droom is om genoeg geld te verdienen zodat hij voor zijn moeder kan zorgen.

Naast mijn werkzaamheden, was het een drukke week waarin ik veel gezien en ondernomen heb. Maandag ben ik ’s avonds naar een Apsara dans avond gegaan. Twee uur lang allerlei traditionele dansen van Cambodja gezien. Wat buiten de mooie kleding opvalt is dat de vrouwen en mannen heel erg soepel zijn in hun gewrichten en met name de handen. Dit is op latere leeftijd niet te leren, vandaar dat kinderen al op erg jonge leeftijd full time naar een dans academie gaan om hier (hun dan nog soepele gewrichten te trainen in de nu onmogelijke houdingen die ze aan kunnen nemen). Na afloop van de show liep het snel leeg binnen, terwijl ik rustig mijn drankje aan het opdrinken was, kreeg ik het aanbod om de Cambodjaanse muziek instrumenten uit te proberen. Kei lachen!
Dinsdag middag werd ik na mijn werk opgehaald en ben ik gaan Quad rijden door de rijstvelden buiten siem reap. In eerste instantie vond ik het best wel eng… Die quad leek wel een hummer zo groot, maar uiteindelijk kreeg ik het onder de knie en heb ik lekker twee uur lang rond gecrost door de velden en genoten van een hele mooie zonsondergang 
Woensdag heb ik maar een halve dag gewerkt en ben ik in de middag naar kompong phhluk gegaan. Dit is een Floating village een uur rijden van Siem reap af. Door cambodja loopt de Tonlé sap. Een grote River die ervoor zorgt dat Cambodja altijd vruchtbare grond heeft en die ook voor veel banen zorgt in de visserij. Met name deze laatste zorgt ervoor dat er veel mensen dicht bij of zelfs op het water wonen. Dat ben ik dus gaan bekijken.
Bij het begin van het bezoek trof ik huizen aan die op hoge stelten gebouwd in het water stonden. Op dit moment in het ‘droge seizoen’ in volle gang en is de rivier erg laag, waardoor je de stelten ziet en het lijkt alsof de huizen gewoon heel hoog boven de grond zijn gebouwd. Maar in het regenseizoen, komt de rivier echt tot aan de rand van de huizen en stijgt het water dus wel zo’n drie meter hoog. Heel slim van de bewoners hier dus eigenlijk. Na een tijdje varen over de rivier leek het wel alsof we op een oceaan waren uitgekomen. Overal zag je alleen nog maar water en geen land meer. Dit was ook de plaats waar de hoge huizen waren veranderd in woonboten. Drijvende huizen, scholen, supermarkt, benzine station, kippenren en noem maar op als iemand op bezoek wilde bij de buren ging hij met zijn bootje naar de buren. Heel bijzonder om te zien dat er echt mensen zo leven..
Op de terug weg zijn we nog even uitgestapt om naar een zonsondergang (alweer) bij de rijstvelden te gaan kijken en heb ik uitleg gekregen van Pha (mijn vaste lokale gids) over hoe rijst groeit en geoogst wordt. Met dit laatste was ik kei blij want dat was al jaren een groot mysterie voor mij 
Tegen de avond kwam ik weer terug in Siem reap en was het SoriaMorie tijd. Of te wel een spaans restaurantje dat op woensdag avond de dollar avond heeft. Dit betekend dus alles maar 1 dollar! Ik heb heerlijke stokbroodjes met alioli, inktvisringen en kaassoufflés op en daarnaast natuurlijk ook een paar heerlijke cocktails! Aangezien deze ook maar voor 1dollar waren.
Donderdag was een extreem rustige dag in de kliniek waarin er in de middag zelfs helemaal geen patiënten waren.. Tijd om maar eens goed schoon te maken en gedoneerde spullen/baby kleertjes uit te zoeken en uit te delen. Donderdag avond ben ik samen met de Cambodjaanse collega’s van het ziekenhuis naar 60 road gegaan. We hebben met zijn allen gepicknickt (rijst, kwarteleitjes en kuikentjes) veel gelachen en met zijn allen in de botsauto’s gegaan.
Vrijdag was een emotionele dag waar een grote groep vrijwilligers afscheid nam van New hope cambodja. De kinderen zongen een afscheidslied en overal waren mensen foto’s en adressen aan het uitwisselen en zag ik om me heen alleen maar verdrietige blikken. Na de laatste afscheidsknuffels zijn we met een groep vrijwilligers kooklessen nemen. We begonnen op de markt waar we verse kruiden, groente en vlees gingen halen, de markt was een bijzondere ervaring, zoals je het in Nederland niet tegen zult komen, ik zag varkenshoofden, levende vissen en nog meer rare en bijzondere dingen waarvan ik eigenlijk niet weet wat het is. Eenmaal terug in de keuken zijn we het zelf gaan koken, ik heb papaya salade, Fish Amok en sticky rise gemaakt. Daarna mocht ik natuurlijk mijn eigen brouwsels opeten en hebben we onze avond afgesloten bij onze vaste plek Temple bar waar we genoten van emmers drank.

Zaterdag was weer een bijzondere dag. Om zes uur vertrokken we met een paar cambodjanen en vrijwilligers naar het Dongrekgebergte. Boven op de berg ligt inmiddels de ruïne van het 800m lange tempelcomplex Preah Vehear. Deze hindoeïstische tempel is gebouw rond 1050 n.Chr. Het bijzondere aan dit gebied is, dat dit gebied nog steeds als “oorlogsgebied” wordt gezien. De tempel die inmiddels op de werelderfgoed lijst staat en in 2008 is uitgeroepen door Unesco als zijnde onderdeel van Cambodja, ligt langs de grens tussen Thailand en Cambodja. Ondanks de uitspraak van Unesco vinden beide landen nog steeds dat het hun toebehoord. Dit zorgt ervoor dat er nog regelmatig problemen plaats vinden in dit gebied, landmijnen liggen verstopt in de bossen (dus van de paden afwijken is ten strengste verboden), beide landen hebben militaire posten langs de grens, Bergopwaarts tref je tientallen bunkers aan, grote groepen militairen staan nog steeds constant paraat staan met veel te grote geweren en om het gebied te betreden wordt er buiten een som geld ook verwacht dat je je paspoort en visum in de buurt houdt. Gelukkig is het de laatste tijd wel rustiger geworden (de laatste bom is afgegaan in 2011, waarbij een deel van de tempel is verwoest), maar het is toch een gespannen sfeer als je er loopt en waarschijnlijk was dat ook de reden dat er buiten ons groepje nauwelijkse westerse toeristen waren.
De weg naar boven was erg bijzonder en eng. De berg is heel stijl en terwijl we achterop een jeep zaten en ons heel goed vast moesten houden, vroeg ik me bij elke helling weer af of dit wel goed ging komen. Maar eenmaal boven was het alles meer dan waard! De tempel ligt boven op de berg en dat zorgt ervoor dat het uitzicht natuurlijk onbeschrijfelijk is. Links keek ik uit over Cambodja en recht keek ik uit over Thailand. WOW! Super mooi…
Op de terugweg zijn we langs het huis van PolPot tijdens de Khmer Rouge periode gereden, heel raar om hier te zijn (je schoenen als vorm van respect uitdoen voor een man die 1500 Cambodjanen per dag doodde omdat ze slim waren, een bril droegen of gave handen hadden). Ik voelde de negatieve sfeer die er rondom dit landgoed hangt er goed, maar ik vond het ook wel weer interessant om te bezoeken. Dit alles bij mekaar was toch wel een van de hoogte punten van mijn reis in Cambodja en het was de reis van bijna 10uur meer dan waard!

Omdat het deze dag Australia day was, hebben we de avond met afgesloten op het dakterras van mijn guesthouse met de vrijwillergs en de cambodjanen die het ook wilde komen vieren met ons. Een gezellige avond met gedroogde vis, Cambodjaans bier, Australische muziek en Hollandse kaas…

Dit was het weer voor deze week! Komende week wordt een rustiger weekje waarin ik me vast ga voorbereidden op de volgende reis naar Vietnam, maar natuurlijk blijf ik jullie op de hoogte houden ;)