nummer 3

Vietnam 3

333 oftewel bababa oftewel mijn meest favoriete biertje van Vietnam!
Inmiddels de derde maar ook de laatste blog vanuit Vietnam en mijn solo reis door zuidoost Azië…

Dus vond ik dat ik jullie nog wel één blog verschuldigd was, aangezien er de afgelopen week ook weer van alles is gebeurd en het zelfs mijn leukste week Vietnam is geweest! Vergeef me eventuele spelfouten maar zit momenteel in mijn party-hostel en de muziek staat zo hard dat ik me mogelijk niet goed meer kan concentreren… (of zijn het toch die laatste biertjes? Of de leeftijd…)

Na Hanoi (inmiddels klinkt dat alweer zo lang geleden) ben ik naar Hue gegaan. Hue was vroeger de plaatst waar het koninklijk paleis stond, maar inmiddels is er al lang geen koning meer in Hanoi en dus is het nu een gebied buiten het centrum met allemaal oude meuk. Of zoals netter gezegd ruïnes en gedenkwaardige momenten. Ik ben de dag in Hue daar dus gaan rondlopen, gewoon omdat oude stenen mooi zijn en omdat het de toeristische attractie is aldus de heilige backpackers bijbel (lees lonely planet).
De dag erop ben ik langzaam al richting het noorden vertrokken ik heb mijn dag besteed in Dong Ha. Dit is het dichtstbijzijnde dorpje bij de DMZ (demilitarized zone) oftewel de oude grens tussen noord en zuid Vietnam. Het was een interessante dag waarbij ik het grootste deel van de dag op pad ben geweest met een Canadees die ik toevallig tegen kwam, aardige gast en veel geleerd over Canada. De grens is bijzonder, aangezien als je er langs rijdt je niets meer ziet dat lijkt op hier is ooit een oude grens geweest. Verder zijn we naar de oude vliegbasis van de Amerikanen geweest en naar de tunnels die de Vietcong hier had aangelegd. Deze tunnels zijn minder bijzonder dan de cu chi tunnels maar doordat we dit keer de enige toeristen hebben we wel veel meer informatie gekregen en rustig kunnen wandelen enzo.
Na al deze bezienswaardigheden ben ik in Dong Ha bij een wegrestaurant gaan wachten op mijn slaap/nachtbus naar Hanoi… Het was tegen vijfen toen ik hier aankwam en mijn bus zou er om zeven uur zijn. Om acht uur belde de eigenaar van het restaurant maar eens naar mijn bus maatschappij en ik kreeg te horen dat er pech was met de bus… Na een uur zeuren en discussies leek het er toch echt op dat er geen bus meer ging komen. De nacht doorbrengen op straat bij een wegrestaurant leek mij helemaal geen goed idee en ik wilde ook gewoon de ochtend in Hanoi zijn. Dus besloot ik maar mijn rugzak om te doen en mijn duim in de lucht te steken op goed geluk. Gelukkig zat het geluk mij mee en na een half uur stopte er een slaapbus. Voor slechts 200.000Dong mocht ik mee (8euro) helaas zat de bus vol met Vietnamese mannen die het allemaal heel interessant vonden. Ik vond dit niet, dus na enkele minuten hadden zij dat ook door (ook als spraken ze geen Engels) Die nacht heb ik toch ondanks alles heel slecht, zeg maar nauwelijks geslapen en ik arriveerde die ochtend dan ook om zeven uur brak in en geïrriteerd in Hanoi.

Eenmaal in Hanoi aangekomen bij de Hanoi Backpackers hostel kwam alles goed! Dit gigantische hostel (met elke avond feestjes en happy hours) wordt gerund door Aussies en die snappen ook helemaal hoe een backpacker willen backpacken. Grote dorms met kluisen voor je tassen, kleine lockers voor je paspoort en telefoons en elk bed met een oplaadpunt. En ze snappen engels (ook al ze het liever niet willen horen) en ze zijn altijd behulpzaam ook als ze er zelf niet beter van worden. Ik vertelde ze hoe ik in Hanoi was aangekomen en ze kwamen me bijna een knuffel geven *super lief* in plaats van 14u mocht ik meteen om 8uur inchecken en een warme douche nemen 
Die dag heb ik niet veel gedaan (eerste dag sinds mijn reizen) ik had nergens zin in. In de ochtend ben ik nog mee gegaan op de gratis wandeltocht die het hostel organiseerde en heb ik nog wat nieuwe solo reizigers leren kennen. De rest van de dag heb ik rond gehangen in het hostel, bier drinken/boekje lezen en kletsen met de solo reizigers die ik eerder had ontmoet. ’s Avonds was er bierpongen in het hostel en met de mensen die ik had leren kennen zijn we als team begonnen met bier pongen. We konden er niets van waardoor het al snel gezellig werd (lees niet kunnen is veel drinken) en dat eindigde in een feest in een lokale nachtclub en een kater de volgende ochtend…
Die ochtend heb ik ook niet veel gedaan, ik ben gaan wandelen door the old quarter van Hanoi en heb een bezoek gebracht aan de oude gevangenis. Wat overigens heel grappig was erg veel over duidelijke propaganda van Amerikaanse soldaten die in de vietnam oorlog in een mooie cel verbleven en kerstbomen aan het optuigen waren en aan het lachen en onder schriften dat ze het super goed hadden gehad blablablabla…
Die avond ben ik met de nachttrein vertrokken naar Sapa. De trein was erg sjiek. Ik sliep in een cabine met 4bedden en airco, ik deelde hem met een ouder Maleisisch stel dat al jaren in Australië woonde en hun dochter die al 6jaar in Amsterdam woonde. Goed geslapen en om zes uur arriveerde we in Lao cai. Nog een uurtje rijden door de bergen (was slechts 35km verder) kwamen we aan in het dorpje Sapa. Na een douchebeurt en ontbijt hebben we een kleine wandeltocht gemaakt door Sapa en Catcat village. Tijdens deze toch, die heel toeristisch was, hebben we veel dorpsbewoners gezien, veel verkoopvrouwtjes: “please miss buy from me, please please” en we hebben de traditionele gebruiken van de bergvolken mogen aanschouwen. Hierbij valt te denken aan de kleding maken en verfen, het eten de dansen etc.
Die middag mochten we vrij besteden en ben ik met twee jongens uit Canada en Australië, die ik onderweg had leren kennen, op pad gegaan op de motor. Het was een mooie tocht door de bergen en vooral ook erg gezellig en niet al te serieus. We hebben een waterval gezien en later zijn we op een bergtop gaan kijken naar het uitzicht over China (althans dat is wat ons verteld werd). Die avond ben ik met deze twee mannen op stap geweest in Sapa. In een beetje een niet helemaal frisse kroeg hebben we de hele avond biertjes gedronken en Jenga gespeeld met een paar andere toeristen die we later tegen kwamen.
De dag erna vertrokken we voor een 12km lange trek door de bergen, soms over paden die zo smal waren dat je er niet beide voeten naast elkaar kon zetten met links diepe afgronden en rechts diepe modderpoelen. Er was een warm zonnetje en alles was mooi. Onderweg natuurlijk nog meer verkoopvrouwtjes maar ach dat is onderdeel van Sapa. Uiteindelijk kwamen we rond een uur of 3 aan bij Ta van village. Hier zouden we de rest van de dag/nacht blijven. We waren met een groepje van 6mensen en sliepen bij een gezin in huis. Gewoon op dunnen matrasjes op de grond en eten op plastic krukjes op dezelfde grond als waar we later sliepen. Ta van was een rustig en klein plaatsje, weinig toeristen en weinig engels sprekende mensen (ook ons gastgezin sprak geen Engels). Na wat rond gewandeld te hebben ontmoette we een Vietnamees (die wel Engels sprak) en die een massage/spa salon had in het dorp. We hebben de hele middag daar gezeten en gesproken over Vietnam, de cultuur, het eten en allerlei andere zaken. Het was een heel relaxte sfeer en natuurlijk hebben we die laten afsluiten met een traditionele Vietnamese massage, waarbij ook cupping werd toegepast. Dit laatstse betekend dat er in kleine glazen kopjes een vlammetje wordt gehouden, hierna worden ze op de huid geplaatst, dat dan vacuüm trekt. Het idee hiervan is dat de toxische stoffen in je lichaam via het kopje naar buiten worden gezogen, een soort van traditionele geneeskunde. Of mijn gifstoffen weg zijn weet ik niet, ik was in ieder geval blauw maar het deed geen pijn was een leuke ervaring.
Na de maaltijd die ons gastgezin gekookt had en de glazen zelf gebrouwen rijstwijn van de heer des huizes, hebben we ons verplaatst naar de lokale bar van het dorp voor een biertje en een spelletje kaarten. Die nacht wederom redelijk goed geslapen, ben maar een keer wakker geworden van rondrennende ratten rondom mijn matrasje.

De volgende ochtend werd ik door David en Simon al om 6uur gewekt. We hadden afgesproken om samen de berg op te wandelen en de zonsopgang te bekijken wat natuurlijk ook erg mooi was en zeker de moeite waard van het opstaan! Na een later pannenkoeken ontbijt vervolgde we onze trek nog eens 6km verder door de bergen en een bamboe bos totdat we rond het middaguur met de bus weer terug naar Sapa werden gebracht. Daar nog even douche en eten en toen was het mooie avontuur weer voorbij en werd het tijd om terug te gaan met de trein naar Hanoi..

Zaterdag was een dagje Hanoi, na een rustige ochtend ben ik in de middag naar het Ho chi minh mausoleum gewandeld. Hier ligt de voormalige president (en volksheld zoals wordt gesproken) al sinds zijn door in 1969 opgebaard… en is het voor iedereen gratis toegankelijk om er te gaan kijken. Helaas is dit alleen in de ochtend uren, precies toen ik lekker starend voor me aan het uitkijken was in de lounge bank van het hostel. Dus helaas wandeltocht voor niets maar ach, het toch weer wat meer van Hanoi gezien. Die avond ging ik ergens een hapje eten met een collega uit Nederland, die ook in Hanoi was. Ik was de backpacker met het low budget leven en hij was de toerist met luxe hotels en sjieke restaurants. Wel grappig om te zien dat ik nu op plaatsen ben geweest waar ik anders nooit zou komen in Vietnam. Met name de Homobar de rest van de avond was erg gezellig en een leuke ervaring!

Zondag ben ik vast gaan wennen aan het Nederlandse klimaat. Ik vertrok in de ochtend al naar Ha long bay, waar ik twee dagen op een boot rond zou varen en zou gaan kijken naar alle rots formaties die uit het water opstijgen. Het was mooi, bijzonder en leuk maar vooral erg koud! Ik gok rond de 18graden, wat ik dus niet meer gewend ben en waar ik dus ook al helemaal niet op gekleed was.. het eten op de boot was heerlijk en het slapen op zo’n schommelend schip was prima!

Maandag avond weer terug in Hanoi en tevens mijn laatste avond in Vietnam.. Ik besloot niet heel veel meer te gaan doen, tas inpakken, biertjes drinken en deze blog typen 
Inmiddels is het nu dinsdag ochtend, de laatste spullen zijn gekocht, de tassen staan klaar en ik ben klaar om te vertrekken.

Volgers en lezers bedankt voor de interesse en wie weet tot een volgende keer!

Groetjes Isabella