Off the beaten track..

Ben ik weer, inmiddels heb ik er een lange reis van ruim 700km op zitten. Deze kilometers heb ik de afgelopen vijf dagen afgelegd achterop een motor met Gon (easy rider) als mijn chauffeur. Het waren vijf lange, vermoeiende maar ook onvergetelijke dagen.
Dagen waarin ik veel nieuwe kennis en informatie omtrent Vietnam kreeg, waarin elke paar uur het landschap totaal kon veranderen, waarin ik sinds bijna twee maanden weer regen heb mogen mee maken, waar ik nauwelijks westerlingen ben tegen gekomen en dagen waarbij ik een ervaring heb opgedaan die ik niet snel ergens anders nog mee zal maken.

We begonnen onze reis zaterdag ochtend om 8uur vanaf Dalat. Wat ik niet wist toen ik de dag ervoor naar Dalat vertrok, was dat dit een stadje was die op de eerste plaats staat bij de Vietnamese bevolking wanneer ze op vakantie gaan. Vandaar ook dat ik ruim een uur opzoek ben geweest naar een hotel. Dalat wordt gezien als de stad van de romantiek. We begonnen onze reis bij het oude treinstation, tegenwoordig doet dit dienst als een achtergrond voor trouwfoto’s. Vervolgens reden we naar het “crazyhouse” in Dalat, een huis dat in ontworpen zoals Dali in Barcelona. Daarna reden we langzaam de stad uit en kwam de natuur ons al tegemoet, the central highlands!
Rond de lunch maakte we een tussenstop bij een krekelboederij, waar we gebakken krekels aten. De weg ging verder langs waterval1 (the elephant waterfalls), gevolgd door een zijde fabriek en langs het landschap waar koffieplanten werden verbouwd. De rest van de middag nog veel meer mooie momenten in de bergen gezien. Nog gestopt bij een familie die de rotsen met de hand (en klein gereedschap) tot stenen blokken om tovert en deze verkoopt voor huizenbouw. En uiteindelijk kwamen we rond een uur of vijf aan bij het kleine plaatsje lake Lak, waar we de avond/nacht door brachten. ’s Avonds nog een traditioneel Aziatisch vleesgerecht op (waar ik niet verder op in zal gaan) en wat ik niet nog een keer zal eten.

Dag twee begon onze tocht verder door de bergen richting de hoofdstad van de Central Highlands: Buon me thout. Onderweg zagen we veel rijstvelden, lokale en traditionele bergstammen en we namen een bootje om de rivier met motor en al over te steken. Ook maakte we een stop op een begraafplaats van de lokale bevolking. Hier viel het me op dat alle graven ter hoogte van het hoofd een luikje hadde, bij navraag kreeg ik het traditionele verhaal te horen… als iemand is overleden en in zijn kist ligt, dan boren ze een gat in de kist en steken ze een stok in de mond van de overledenen. Vervolgens wordt de kist in de grond begraven, er wordt een grafsteen opgezet met een luikje en tijdens feestdagen, verjaardagen etc. gaat de familie naar het graf, zet het luikje een paar dagen open zodat “het lichaam kan luchtten” :S
Die middag heb ik veel tijd besteeds bij een nationaal park waar een aantal watervallen te zien waren. Uiteindelijk nog naar een noodle fabriek gegaan waar ze noodles maken en naar de koffie fabriek waar ik te zien kreeg hoe koffie wordt gemaakt en hoe de geschiedenis van Koffie eruit ziet. De tweede avond sliepen we in een mooi en sjiek hotel. Helaas was vanwege de Tet nog steeds veel gesloten in deze stad, dus na uiteindelijk een simpele maaltijd van gefrituurde chickenwings en bier vroeg naar mijn kamer gegaan om de dag erna weer fit aan de slag te kunnen.

Dag 3 was een mindere dag, we moesten deze dag de langste afstand afleggen, waardoor we veel tijd op de motor zaten en ook het landschap was niet heel bijzonder. Uiteindelijk was de eindbestemming Kon tum. Onderweg stopte we nog bij rubber en thee plantages en maakte we een stop bij een ander traditioneel bevolkingsdorpje en bij een weeshuis, waar de kinderen het overigens erg goed hadden in vergelijking met de weeskindjes in Cambodia. Die avond zijn we traditionele Vietnamese pannenkoekjes gaan eten en zijn we na onze inmiddels vaste ritueel biertjes wederom optijd terug naar het hotel gegaan om bij te komen van de lange reis en de indrukken.

Dag 4 was het Hoogtepunt van mijn reis in Vietnam tot nu toe. In de ochtend kwamen we aan bij het begin van het Ho chi minh trail. Dit is de weg/pad waarover tijdens de vietnam oorlog de vietcong en de Amerikanen liepen om zo materialen en dergelijke naar de andere kant te brengen. Het pad loopt deels ook door Cambodja en Laos. (We hebben vanaf een berg de grenzen gezien) Het was vooral een hele mooie route omdat langzaam het klimaat veranderde van vlak rijstvelden en dorpen, naar bergen en uiteindelijk naar tropisch regenwoud. Je merkte aan de geur, de gevoelstemperatuur, de omgeving alles veranderde eenmaal toen we in het regenwoud gebied aankwamen en het was erg mooi! Die nacht sliepen we in een blokhut midden in het regenwoud, vlak langs een waterval. Geen verkeer, geen andere mensen, bijna geen elektriciteit, echt puur natuur! Super vet  Natuurlijk wilde ik ’s avonds buiten gaan liggen en sterren kijken.. helaas was het bewolkt en was er geen mogelijkheid om sterren te zien. Maar dat mocht de pret niet drukken. Tegen de avond zat gids Gon al klaar met de blikjes bababa (het Vietnamese bier). We besloten verse hert te eten en vervolgens kwam er een plastic fles heldere vloeistof op tafel. Lokaal gebrouwen rijstwijn ;) Hoe sterk de wijn precies was, wist niemand maar aan de mate van vrolijkheid gedurende de avond en de koffie behoefte de volgende ochtend geeft aan dat het redelijk aan de sterke kant was. Kortom alles bij elkaar een mooie dag, als het op papier niet zo bijzonder klinkt… had je erbij moeten zijn!

Dag 5 was de laatste dag alweer, wat vliegt de tijd toch voorbij en wat hadden we een hoop gezien in deze vijf dagen. De ochtend begon met een bakje sterke Vietnamese koffie. Eenmaal on the road was al snel alle katerigheid uit ons gewaaid en voor we het wisten reden we door de regen… Tja regenwoud had je kunnen verwachten. Onderweg even gestopt bij een ananas plantage en verse ananas gegeten. Eenmaal terug op de weg was de regen weer gestopt en reden we langzaam ook het regenwoud uit  We kwamen langzaam weer op lager terrein en zagen weer rijstvelden en stad. De stad die we tegen kwamen was Hoi An, de stad waar ik de komende dagen ging bijkomen van al het gereis de laatste week.
Voor ik uiteindelijk in Hoi an aankwam, reden we nog even door langs de stranden van China beach naar Danang. In danang heb ik de marble Mountains nog bezocht. Kleine bergen in de stad waar tempels opgebouwd zijn en budha’s in grotten. Boven op de berg was er een spraakmakend uitzicht over de zee, het strand, Danang en Hoi an. Uiteindelijk was het tijd geworden om afscheid te nemen van Gon en weer verder te gaan met een nieuw avontuur wat mij te wachten stond.

Inmiddels was het al tegen vijven in Hoi an en na de noodzakelijke zaken die ik moest regelen (zoals bustickets voor de volgende reis, hotels en kleding laten wassen) was het inmiddels al avond en was ik kapot van alle inspanningen van de dagen ervoor. Ik besloot mijn bedje in de dorm op te zoeken en viel als een blok in slaap.

Donderdag was rustdag nummer 1. Ik wilde aan het zwembad van het hotel gaan liggen maar na een uur had ik het alweer gezien en besloot ik om Hoi An te gaan verkennen. Ik begon te wandelen naar Café 43 omdat een collega me verteld had dat het super leuk was en het eten/bier heel goedkoop. (bier was inderdaad maar 10cent). Vervolgens ben ik de rest van de stad gaan verkennen. Hoi an heeft een oude binnenstad met allemaal kleine koloniale huisjes, die inmiddels dienst doen als toeristische winkeltjes, barretjes en restaurantjes. Hierdoor krijgt Hoi an een erg vriendelijke en toeristische uitstraling en prima om een paar dagen te verblijven als je niet teveel wil doen en even bij wil komen.

Vrijdag werd dan echt mijn “rust dag” ’s ochtends een fiets gehuurd en naar China Beach gefietst. Dit is het strand van Hoi An en Danang en erg bekend doordat dit de uitvalbasis was van de Amerikanen tijdens de vietnam oorlog. Het strand zelf is natuurlijk heerlijk als je al dagen verlangt naar strand maar het is zeker niet het mooiste strand ter wereld. Ik heb me er wel vermaakt, het water had een lekker temperatuur, er waren strandbedden, cocktails, palmbomen en even voelde ik me niet de backpacker die low budget een land doorkruist maar gewoon een vakantieganger die niet teveel doet en geniet. Na een paar uur kwamen er steeds meer wolken en wind en besloot ik dat het wel weer mooi was geweest. Ik reed terug naar het hotel en heb daar nog een tijdje aan het zwembad gelegen (aangezien er hier iets minder wind aanwezig was) helaas bleven de wolken komen en de zon was echt verdwenen en ik kreeg het koud. Ik besloot met mijn fiets nog maar een rondje te gaan fietsen door de binnenstad en uiteindelijk ben ik op mijn kamer een poging gaan doen om mijn backpack weer volledig in te pakken ( op de een of andere manier lijken mijn kleren steeds groter te worden of mijn tas steeds kleiner?)

Nou dit was weer een update van weer een week Azië. Morgen ochtend vertrek ik naar Hue en ga ik naar de oude grens tussen Noord en Zuid Vietnam kijken. Zondag ga ik met de nachtbus (jaja zo bespaar je weer op de hotelovernachting kosten) in 12uur naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Vanuit daar ga ik op reis naar het mooie berggebied Sapa. Daarna zijn er nog maar een paar dagen over voor mijn visum verloopt en mijn terugvlucht staat te wachten, dus wat ik dan ga doen… Dat weet ik nog niet

Geniet van de foto’s en de sneeuw!