Week 1 zit erop!

De eerste week zit erop

Jum-reap soo-a! tau neak sok sapbaiy teh?

Zoals je nu waarschijnlijk probeert te lezen en hardop te zeggen (1 troost het lukt mij ook nog niet) maar je kan er in ieder geval uit opmaken dat ik inmiddels ben aangekomen op de plek van bestemming twee, Cambodja – Siem reap 

De reis hierheen was goed. Singapore airport was echt gigantisch en super mooi, niet alleen waren er Tax free shops, er was een bioscoop, fitness ruimte, massage salon, dakterras, vlindertuin, botanische tuin, Hardrock cafe, alle soorten eettentjes die je maar kan bedenken, games ruimtes en op elke paar meter een zuil met computers om te internetten. Ik heb me daar die paar uur wel vermaakt en natuurlijk nog even verse Aziatische Sushi gegeten!

Om vier uur kwam ik aan op het vliegveld van Siem reap. Alleen al het halen van een visum was al een hele gewaarwording. Ik stond in de rij voor een loket en gaf daar de stapel visumformulieren, paspoort, geld en pasfoto’s. vervolgens zaten er wel 15mannen op een rij naast mekaar die allemaal om de beurt mijn paspoort vast hielden, erin keken, sommige zetten er een stempel bij en uiteindelijk kwam hij aan het einde van de rij en deze persoon overhandigde mij mijn paspoort weer met visum. Daarna moest ik wederom naar een douana poort waar weer een mannetje zat om te controleren of ik een paspoort en visum had. Toen ik ook deze voorbij was kwam ik meteen bij de bagageband uit waar mijn tas net langs kwam gereden.

Eenmaal buiten kwam ik meteen Channy en Pro tegen met een bordje waar mijn naam op stond. Channy is een Cambodjaan die werkt bij New hope als vrijwilligers coördinator en Pro is een van New hope’s vaste TukTuk chauffeurs. Je raadt het al een paar meter verderop stond een TukTuk geparkeerd. Een brommertje met erachteraan een karretje waar vier mensen in kunnen. Met de TukTuk maakte ik mijn eerste meters door Cambodja, Siem reap. Het was een mooi moment en ik vond het heerlijk, de zanderige weg, de eetkarretjes langs de weg overal vriendelijke mensen met hun oprechte grote glimlach (ondanks de verschrikkelijke geschiedenis van dit land) en natuurlijk de Aziatische chaos op de weg. Ik kan aan in mijn hostel Smiley’s, gooide mijn tas op mijn bed en ging er meteen weer met de TukTuk en Channy en Pro vandoor. We gingen eerst naar een ander hostel waar we een Australisch stel op gingen halen die hier een paar uur eerder waren aangekomen. Samen kregen we een korte rondleiding door de stad. Er werd in vogelvlucht verteld waar we konden pinnen, waar een supermarkt was, waar het eten goed was, waar de ijssalon was en waar de nachtmarkt was. Later terug in het hostel was ik alles alweer vergeten en compleet gedesoriënteerd.

Siem reap is een erg toeristische stad, met een hele toeristische binnenstad. Er zijn twee grote wegen (en alle kleine straatjes daar tussen) welke gezamenlijk PUBSTREET area worden genoemd, hier zitten allerlei (europese) eettentjes, hotels, souvernierszaken en massage salons). Buiten dit gebied is het nog steeds redelijk modern met supermarkten, hotels, maar ook nachtmarkten waar je ’s avonds naar muziek en dans kan kijken en waar je allerlei zaken kan kopen. Als je verder naar buiten gaat kom je steeds simpelere huisjes tegen en steeds meer kraampjes langs de weg waar je voedsel kan kopen en stalletjes waar je drankjes en kleine huishoudelijke zaken kan kopen.

Het hostel waar ik verblijf is prima, er is warm water, een ventilator aan het plafond en ik heb mijn bedruimte meteen mooi ingericht met alle boekjes en foto’s dicht bij me  Ik deel mijn kamer met een andere Nederlandse die ergens in Siem reap vrijwilligerswerk doet via Bemore. Een aardige meid maar we hebben wel een verschillende levensstijl en opvatting over ons verblijf in Cambodja dus over het algemeen ga ik mijn eigen weg. Zondag (mijn eerste dag) zijn we wel samen met nog twee andere Nederlanders die bij haar project werken naar een zwembad gegaan. Dat was heerlijk even bijkomen van alle reizen, indrukken en hectisch Singapore. Een beetje een kleurtje krijgen en ondertussen in het water duiken om af te koelen.

Maandag was mijn eerste Werkdag bij New hope Cambodja. Ik werd om 7.30u opgehaald door Channy met een TukTuk. Eenmaal aangekomen bij New hope was ik daar samen met nog een grote groep vrijwillgers uit Australie, Zwitserland, Noorwegen, Korea en Schotland. We kregen een gezamenlijk welkomspraatje en ik moest een contract tekenen waarin stond dat ik me netjes zou gedragen en geen verkeerde intenties heb. En daarnaast moest ik een formulier ondertekenen dat ik Kinderen op geen enkele manier kwaad zal doen. Kindermisbruik is hier een groot probleem, een groot deel van de prostituees is onder 14jaar en met name toeristen zijn daar vaak schuldig aan, vandaar dat de overheid nu strenge regels oplegt voor ons, zoals geen foto’s maken zonder toestemming, niet knuffelen met kinderen, niet alleen in ruimte’s zijn met kinderen, geen emailcontact of facebook met kinderen etc. Daarna kregen we een rondleiding over het project.

New hope heeft een school waar kinderen die geen school kunnen betalen engelse les, computer les en wiskunde les krijgen. Daarnaast is er een medische post waar mensen zonder geld gratis de dokter kunnen bezoeken en gratis medicijnen kunnen krijgen. Er is een outreach centrum waar de aller armste gezinnen zich kunnen aanmelden, indien aanwezig krijgen ze een sponsor familie toegewezen (dit zijn donateurs die elke maand een vast bedrag betalen waarvan het gezin rijst, lakens, muskietennetten etc krijgt) en het outreach centrum gaat ook op bezoek in het dorp Mondul3 om te kijken naar de woonomstandigheden van de inwoners. Tot slot is er nog een restaurant waar inwoners uit het dorp kunnen leren koken en bedienen zodat ze een baan kunnen zoeken in de stad en de opbrengsten van het restaurant gaan ook naar het project. Mijn werktijden zijn in de ochtend van 8u tot 10.30 en in de middag van 14u tot 17u. Dus eigenlijk best wel lekker waardoor ik nog extra tijd over heb om te rusten of iets van de stad te zien.

Mijn werkzaamheden zijn in de kliniek. Hier is slechts één Cambodjaanse dokter aanwezig en slechts één Cambodjaanse verpleegkundige in opleiding, ook werkt Jodie er zij is een Australische die al meer dan een jaar manager van de kliniek is en overal helpt waar nodig. Op dit moment is Jane een Australische verpleegkundige die hier al zes maanden is en over een week weer naar huis gaat. Zij werkt me deels in en vanaf volgende week ben ik de enige verpleegkundige hier. Het werk in de kliniek gaat als volgt: mensen komen binnen melden zich bij de receptie en hier wordt hun oude dossier gezocht. Vervolgens komen de mensen bij een van de verpleegkundige ik neem de vitale functies op, vraag wat hun klachten zijn, zonodig geef ik ze medicijnen (als er bijvoorbeeld sprake is van een verkoudheid of hoge koort) ik doe op indicatie bloed of urine testen, de wondverzorging en als ik het nodig vind stuur ik de patiënt door naar de dokter die haar verder onderzoekt en medicatie beleid afspreekt. Als een patiënt uitgebreid bloed moet laten prikken, een röntgenfoto moet krijgen of moet worden opgenomen in het ziekenhuis ga ik met de patiënt mee naar het ziekenhuis om daar alles te regelen. In de ziekenhuizen hier is de zorg erg slecht, patiënten liggen vaak op de grond (bij gebrek aan bedden), en moeten zelf zorgen voor eten/drinken en verzorging. Zolang een patiënt in het ziekenhuis ligt, ga ik er dagelijks heen om te zorgen dat de patiënt eten/drinken heeft en zonodig ga ik boodschappen doen of met de dokter praten. Tot slot ga ik ook het dorp Mondul3 in om bij zieken mensen op huisbezoek te gaan. Bij mijn werkzaamheden is er telkens een talk aanwezig omdat niemand van de mondul3 inwoners engels kan.

Maandag was het een rustige dag voor mij aangezien ik voornamelijk uitleg kreeg en rond keek naar hoe alles hier in zijn werk gaat. Dinsdag was meteen de vuurdoop. Jane moest naar het ziekenhuis met een patiënt met een gebroken arm, dus ik was de enige verpleegkundige in de kliniek. Het was die dag erg druk, ik denk dat er wel 40 patiënten zijn geweest maar alles is goed gekomen, de patiënten hadden over het algemeen geen hele gekke problemen, vaak gewoon verkoudheden, wonden of andere kleine ongemakken. Het gaf me een goed en voldaan gevoel dat ik deze dag meteen iets kon betekenen. Daarnaast is het personeel in de kliniek, de leerling verpleegkundige, de receptionist, de vertalers allemaal hele leuke mensen met wie ik het ook goed kan vinden!

Dinsdag avond ben ik met een 20 vrijwilligers van New Hope en met een aantal cambodjanen naar 60road gegaan. Hier was een kermis, muziek, eetstalletjes en een groot veld waar gepicknickt werd. We hadden aan een Cambodjaanse vrouw gevraagd of ze voor ons wat eten wilde maken en vervolgens zijn we met zijn allen gaan picknicken, daarna zijn we naar de kermis gegaan waar we hebben genoten van de schiettent (waar je blikjes bier won als je iets raakte) we zijn in de botsauto’s geweest en tot slot in de achtbaan (die om de verkeerde redenen heel eng was) Ook hebben we nog met een groep Koreanen (die hier ook een project hebben) de gangam style gedaan en vooral heel veel plezier gehad. Leuk weetje was dat dit ver buiten het centrum te doen was en wij dus de enige niet Cambodjanen waren 

Nou de eerste week zit er weer op! In ieder geval laat ik jullie achter met voldoende leesvoer en wat foto’s en op naar weer een mooie week met nieuwe avonturen…